STRATEGIA SZATANA, ABY ZWIEŚĆ POGAN
POTRZEBA RADYKALNEJ STRATEGII
Aby diabeł mógł doprowadzić pogan, którzy uwierzyli w Chrystusa, do nieposłuszeństwa wobec Prawa Bożego, konieczne było wdrożenie radykalnego planu.
Przez kilka dekad po wniebowstąpieniu Jezusa kościoły składały się z judejskich Żydów (Hebrajczyków), Żydów diaspory (hellenistycznych) i pogan (nie-Żydów). Wielu pierwotnych uczniów Jezusa wciąż żyło i spotykało się z tymi wspólnotami w domach, co pomagało zachować wierność wszystkim naukom i wzorowi życia, jaki pozostawił Jezus.
WIERNOŚĆ PRAWU BOŻEMU
Prawo Boże było czytane i rygorystycznie przestrzegane, zgodnie z tym, czego Jezus nauczył swoich uczniów:
„On odpowiedział: Raczej błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego [λογον του Θεου (logon tou Theou) – Tanach, Stary Testament] i strzegą go” (Łukasza 11:28).
Jezus nigdy nie odstąpił od wskazań swojego Ojca:
„Nakazałeś pilnie strzec Twoich przykazań” (Psalm 119:4).
Powszechne dziś w kościołach przekonanie, że przyjście Mesjasza zwolniło pogan z obowiązku przestrzegania Bożych przykazań zawartych w Starym Testamencie, nie ma żadnego oparcia w słowach Jezusa zapisanych w czterech Ewangeliach.
ORYGINALNY PLAN ZBAWIENIA
ZBAWIENIE ZAWSZE BYŁO DOSTĘPNE DLA POGAN
W historii ludzkości nigdy nie było czasu, w którym Bóg nie pozwalałby człowiekowi zwrócić się do Niego w pokucie, otrzymać przebaczenia grzechów, zostać pobłogosławionym i osiągnąć zbawienie po śmierci.
Innymi słowy, zbawienie zawsze było dostępne dla pogan — nawet przed przyjściem Mesjasza. Wielu w dzisiejszych kościołach błędnie wierzy, że dopiero wraz z przyjściem Jezusa i Jego ofiarą odkupieńczą poganie zyskali dostęp do zbawienia.
NIEZMIENNY PLAN
Prawda jest taka, że ten sam plan zbawienia, który istniał od czasów Starego Testamentu, pozostał aktualny w czasach Jezusa i nadal obowiązuje dziś.
Jedyną różnicą jest to, że o ile wcześniej częścią procesu przebaczenia grzechów były ofiary symboliczne, dziś mamy prawdziwą ofiarę Baranka Bożego, który gładzi grzech świata (Jana 1:29).
PRZYŁĄCZENIE SIĘ DO LUDU PRZYMIERZA
WYMÓG PRZYŁĄCZENIA SIĘ DO IZRAELA
Poza tą kluczową różnicą wszystko pozostało takie samo jak przed Chrystusem. Aby poganin został zbawiony, musi przyłączyć się do narodu, który Bóg wyznaczył jako swój poprzez wieczne przymierze, przypieczętowane znakiem obrzezania:
„Cudzoziemców [נֵכָר *nekhar* – obcy, nie-Żydzi], którzy przystępują do Pana, aby Mu służyć, miłować imię Pana i być Jego sługami… i trzymają się mojego przymierza — tych przyprowadzę na moją świętą górę” (Izajasza 56:6-7).
JEZUS NIE STWORZYŁ NOWEJ RELIGII
Ważne jest, aby zrozumieć, że Jezus nie założył nowej religii dla pogan, jak wielu dziś przypuszcza.
W rzeczywistości Jezus rzadko wchodził w kontakt z poganami, ponieważ Jego misja była skupiona na własnym narodzie:
„Jezus wysłał Dwunastu z następującymi wskazówkami: Nie idźcie do pogan ani nie wchodźcie do żadnego miasta Samarytan. Idźcie raczej do owiec, które zginęły z domu Izraela” (Mateusza 10:5-6).
PRAWDZIWY PLAN ZBAWIENIA OD BOGA
DROGA DO ZBAWIENIA
Prawdziwy plan zbawienia, który jest w pełnej zgodzie z tym, co Bóg objawił przez proroków Starego Testamentu oraz przez Jezusa w Ewangeliach, jest prosty: dąż do wierności wobec Praw Ojca, a On zjednoczy cię z Izraelem i pośle cię do Syna po przebaczenie grzechów.
Ojciec nie posyła tych, którzy znają Jego przykazania, a mimo to żyją w otwartej nieposłuszności. Odrzucenie Prawa Bożego to bunt — a dla buntowników nie ma zbawienia.
FAŁSZYWY PLAN ZBAWIENIA
DOKTRYNA BEZ BIBLIJNEGO FUNDAMENTU
Plan zbawienia głoszony w większości kościołów jest fałszywy. Wiemy to, ponieważ nie opiera się na tym, co Bóg objawił przez proroków w Starym Testamencie ani na tym, czego nauczał Jezus w czterech Ewangeliach.
Każda doktryna dotycząca zbawienia dusz (doktryna podstawowa) musi być potwierdzona przez te dwa pierwotne źródła:
- Stary Testament (Tanach — Prawo i Prorocy), na który Jezus wielokrotnie się powoływał.
- Słowa samego Syna Bożego.
GŁÓWNE KŁAMSTWO
Centralną ideą promowaną przez zwolenników tego fałszywego planu zbawienia jest to, że poganie mogą być zbawieni bez przestrzegania przykazań Bożych. To przesłanie nieposłuszeństwa jest identyczne z tym, które wąż głosił w Edenie:
„Na pewno nie umrzecie” (Rodzaju 3:4-5).
Gdyby to przesłanie było prawdziwe:
- Stary Testament zawierałby wiele fragmentów wyjaśniających tę kwestię.
- Jezus jasno zadeklarowałby, że zwolnienie ludzi z Prawa Bożego jest częścią Jego misji jako Mesjasza.
Jednak rzeczywistość jest taka, że ani Stary Testament, ani Ewangelie nie wspierają tej absurdalnej idei.
POSŁAŃCY WYSŁANI PO JEZUSIE
OPARCIE SIĘ NA ŹRÓDŁACH SPOZA EWANGELII
Ci, którzy promują plan zbawienia bez posłuszeństwa wobec Prawa Bożego, rzadko powołują się na Jezusa w swoich przesłaniach. Powód jest prosty: nie mogą znaleźć w nauczaniu Chrystusa niczego, co sugerowałoby, że przyszedł On, by zbawić tych, którzy świadomie łamią prawa Jego Ojca.
BRAK PROROCZEGO POTWIERDZENIA
Zamiast tego, opierają się na pismach ludzi, którzy pojawili się dopiero po wniebowstąpieniu Chrystusa. Problem polega na tym, że:
- W Starym Testamencie nie ma żadnych proroctw zapowiadających posłańca Bożego, który miałby się pojawić po Jezusie.
- Sam Jezus nigdy nie wspomniał, że ktoś przyjdzie po Nim z misją głoszenia nowego planu zbawienia dla pogan.
ZNACZENIE PROROCTW
WYMÓG BOSKIEGO UPOWAŻNIENIA
Objawienia Boże wymagają wcześniejszego autorytetu i posłania, aby były ważne. Wiemy, że Jezus jest Tym, którego posłał Ojciec, ponieważ wypełnił proroctwa Starego Testamentu.
Jednak nie ma żadnych proroctw o posłaniu innych osób z nowymi naukami po Chrystusie.
WYSTARCZALNOŚĆ NAUK JEZUSA
Wszystko, co musimy wiedzieć o naszym zbawieniu, kończy się na Jezusie. Wszelkie pisma, które pojawiły się po wniebowstąpieniu Jezusa — zarówno te zawarte w Biblii, jak i poza nią — należy traktować jako wtórne i pomocnicze, ponieważ nie istnieje żadne proroctwo o przyjściu człowieka, któremu powierzono nauczanie czegoś więcej niż to, czego nauczał Jezus.
NORMY DLA WAŻNOŚCI DOKTRYNY
Każda doktryna, która nie jest zgodna ze słowami Jezusa zawartymi w czterech Ewangeliach, musi być odrzucona jako fałszywa — niezależnie od jej źródła, trwałości czy popularności.
PROROCTWA STAREGO TESTAMENTU O ZBAWIENIU
Wszystkie wydarzenia związane ze zbawieniem, które miały się wydarzyć po czasach Malachiasza, zostały zapowiedziane w Starym Testamencie. Należą do nich między innymi:
- Narodziny Mesjasza: Izajasza 7:14; Mateusza 1:22-23
- Jan Chrzciciel przychodzący w duchu Eliasza: Malachiasza 4:5; Mateusza 11:13-14
- Misja Chrystusa: Izajasza 61:1-2; Łukasza 4:17-21
- Jego zdrada przez Judasza: Psalm 41:9; Zachariasza 11:12-13; Mateusza 26:14-16; Mateusza 27:9-10
- Jego proces: Izajasza 53:7-8; Mateusza 26:59-63
- Jego niewinna śmierć: Izajasza 53:5-6; Jana 19:6; Łukasza 23:47
- Pochówek w grobie bogatego człowieka: Izajasza 53:9; Mateusza 27:57-60
BRAK PROROCTW O LUDZIACH PO JEZUSIE
Jednak nie istnieje żadne proroctwo, które wspominałoby o jakimkolwiek człowieku mającym pojawić się po wniebowstąpieniu Jezusa — ani w Biblii, ani poza nią — któremu powierzono stworzenie innej drogi zbawienia dla pogan. Tym bardziej nie ma żadnej zapowiedzi, że ktokolwiek mógłby żyć w świadomym nieposłuszeństwie wobec Prawa Bożego, a mimo to zostać przyjętym do nieba z otwartymi ramionami.
NAUKI JEZUSA — PRZEZ SŁOWO I CZYN
Prawdziwy naśladowca Chrystusa kształtuje całe swoje życie na wzór Jego przykładu. Jezus jasno nauczał, że miłość do Niego oznacza posłuszeństwo zarówno Ojcu, jak i Synowi. To przykazanie nie jest dla ludzi letnich, ale dla tych, którzy skupiają się na Królestwie Bożym i są gotowi zrobić wszystko, co konieczne, by osiągnąć życie wieczne. Takie zaangażowanie może wywołać sprzeciw ze strony przyjaciół, kościoła i rodziny.
Przykazania dotyczące obrzezania, włosów i brody, szabatu, zakazanych mięs oraz noszenia tzitzitów są dziś w dużej mierze ignorowane przez większość współczesnego chrześcijaństwa. Ci, którzy nie ulegają presji i zamiast tego przestrzegają tych przykazań, z dużym prawdopodobieństwem spotkają się z prześladowaniem — tak jak Jezus nas ostrzegł w Mateusza 5:10. Posłuszeństwo Bożym przykazaniom wymaga odwagi, ale nagrodą jest życie wieczne.
