„Tak będzie z moim słowem, które wychodzi z moich ust: nie wróci do mnie puste, lecz wykona to, co mi się podoba, i spełni pomyślnie to, do czego je posłałem” (Izajasza 55:11).
Pismo Święte porównuje Słowo Boże do ziarna rzuconego na dobrą ziemię. Gdy serce zostaje zaorane przez pokutę i zmiękczone przez pokorę, staje się ono żyzną glebą. Ziarno świadectwa Jezusa przenika głęboko, zapuszcza korzenie w sumieniu i zaczyna cicho wzrastać. Najpierw pojawia się kiełek, potem kłos, aż wiara dojrzewa w żywej komunii ze Stwórcą. Proces ten jest powolny, lecz pełen życia — to Bóg sprawia, że w nas kiełkuje Jego własna obecność.
Ta przemiana zachodzi tylko wtedy, gdy wybieramy życie w harmonii z wspaniałymi przykazaniami Najwyższego. Posłuszeństwo przygotowuje glebę duszy, usuwając kamienie pychy i ciernie rozproszenia. W ten sposób boskie świadectwo znajduje miejsce, by zapuścić korzenie i wydać owoce, rodząc miłość, czystość i nieustanne pragnienie żywego Boga.
Pozwól więc, aby ziarno Słowa zagościło w twoim sercu. Pozwól Duchowi Świętemu, by w nim zakorzenił się głęboko i wydał wieczne owoce. Ojciec honoruje tych, którzy zachowują Jego słowa, i prowadzi ich do Syna, gdzie wiara rozkwita, a serce staje się żyznym polem dla życia wiecznego. Na podstawie J.C. Philpota. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.
Pomódl się ze mną: Ukochany Ojcze, chwalę Cię, ponieważ Twoje Słowo jest żywym ziarnem, które przemienia gotowe serce. Przygotuj we mnie żyzną glebę, abym mógł je przyjąć z wiarą i posłuszeństwem.
Panie, prowadź mnie, abym żył według Twoich wspaniałych przykazań, usuwając ze mnie wszystko, co przeszkadza wzrostowi Twojej prawdy.
O, drogi Boże, dziękuję Ci, że sprawiasz, iż Twoje życie kiełkuje we mnie. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest glebą, która podtrzymuje moje korzenie. Twoje przykazania są deszczem, który sprawia, że moja wiara rozkwita. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.
