„Niech słowa moich ust i rozważanie mojego serca będą miłe Tobie, Panie, moja Skało i mój Odkupicielu!” (Psalm 19:14).
Istnieje rodzaj milczenia, który wykracza poza nieobmawianie innych: to milczenie wewnętrzne, zwłaszcza wobec samego siebie. Takie milczenie wymaga, by człowiek panował nad swoją wyobraźnią — unikał ciągłego przeżywania tego, co usłyszał lub powiedział, albo gubienia się w fantazyjnych myślach, czy to o przeszłości, czy o przyszłości. To znak postępu duchowego, gdy umysł uczy się skupiać wyłącznie na tym, co Bóg postawił przed nim w danej chwili.
Rozproszone myśli zawsze będą się pojawiać, ale można nie dopuścić, by zapanowały nad sercem. Można je odsunąć, odrzucić pychę, irytację lub ziemskie pragnienia, które je podsycają. Dusza, która uczy się takiej dyscypliny, zaczyna doświadczać wewnętrznego milczenia — nie pustki, lecz głębokiego pokoju, w którym serce staje się wrażliwe na obecność Boga.
Jednak ta kontrola nad umysłem nie jest osiągana wyłącznie ludzką siłą. Rodzi się z posłuszeństwa potężnemu Prawu Bożemu i praktyki Jego doskonałych przykazań. To one oczyszczają myśli, wzmacniają serce i tworzą w każdej duszy przestrzeń, w której Stwórca może zamieszkać. Kto tak żyje, odkrywa intymną wspólnotę z Bogiem, która wszystko przemienia. -Zaadaptowano z Jean Nicolas Grou. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.
Pomódl się ze mną: Panie mój Boże, dziękuję Ci, że troszczysz się nie tylko o moje czyny, ale także o moje myśli. Znasz wszystko, co dzieje się we mnie, a mimo to wzywasz mnie, bym był z Tobą.
Naucz mnie strzec wewnętrznego milczenia. Pomóż mi panować nad moim umysłem, bym nie gubił się w bezużytecznych wspomnieniach ani w pustych pragnieniach. Daj mi skupienie na tym, co naprawdę ważne — posłuszeństwie Twojej woli, wiernej służbie, którą mi powierzyłeś, i pokoju, który przychodzi, gdy szczerze Cię szukam.
O, Najświętszy Boże, wielbię Cię i chwalę, bo przyciągasz mnie do siebie, nawet gdy mój umysł się rozprasza. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak mur ochronny, który strzeże moich myśli i oczyszcza moje serce. Twoje cudowne przykazania są jak otwarte okna, przez które światło nieba wpada do mojej duszy. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.
