„Nie każdy, kto mówi do Mnie: Panie, Panie! wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie” (Mateusz 7:21).

Jest coś, czego wszyscy musimy się nauczyć: nasze idee, teorie i ludzkie interpretacje dotyczące Boga są ograniczone i przemijające. Żaden system teologiczny sam w sobie nie jest wieczną prawdą — to tylko tymczasowe struktury, przydatne przez pewien czas, jak dawny Świątynia. To, co pozostaje i porusza serce Boga, to nie nasze opinie, lecz żywa wiara i praktyczne posłuszeństwo. Prawdziwa jedność między dziećmi Bożymi nie przyjdzie przez zgodność doktrynalną, lecz przez szczere oddanie i służbę Panu, wykonywaną z miłością i szacunkiem.

Jezus nie powołał nas do bycia nauczycielami idei, lecz do praktykowania woli Ojca. On nauczał wiary, która wykracza poza słowa, która sprawdza się na co dzień, która buduje się na skale posłuszeństwa. I ta wiara, oparta na wspaniałych przykazaniach Boga, jednoczy, przemienia i prowadzi do prawdziwego chrześcijaństwa. Gdy przestajemy bronić własnych opinii i zaczynamy żyć objawioną prawdą, światło Boże świeci mocno w naszych małych wspólnotach, przynosząc prawdziwą jedność i obfite życie.

Ojciec błogosławi i posyła posłusznych do Syna po przebaczenie i zbawienie. Niech dzisiaj wybierzesz nie tylko wierzyć umysłem, ale być posłusznym sercem i służyć rękami. -Adaptacja na podstawie J. M. Wilsona. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Panie Boże, uwolnij mnie od próżności opinii i prowadź mnie do poszukiwania istoty tego, co wieczne. Niech nie mylę wiedzy ze świętością, ani mowy z posłuszeństwem. Naucz mnie doceniać to, co naprawdę ważne.

Pomóż mi promować jedność tam, gdzie jestem, nie przez wymaganie, by wszyscy myśleli tak samo, lecz przez życie w pokorze i służbę z miłością. Niech moje świadectwo będzie większe niż jakikolwiek argument, a moje życie niech mówi o Twojej prawdzie.

O, ukochany Ojcze, dziękuję Ci za to, że pokazujesz mi, iż prawdziwe chrześcijaństwo polega na posłuszeństwie i miłości. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest fundamentem, który podtrzymuje prawdziwą wiarę. Twoje przykazania są mostami, które łączą tych, którzy pragną żyć dla Ciebie. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Wszystko uczynił pięknym w swoim czasie; także świat włożył w serce człowieka” (Księga Kaznodziei Salomona 3:11).

To nie przypadek ani wróg sprawił, że znaleźliśmy się dokładnie w tym czasie. To sam Bóg wyznaczył to pokolenie jako nasze pole bitwy, naszą część historii. Jeśli On nas tu umieścił, to dlatego, że właśnie tutaj jesteśmy powołani, by żyć, walczyć i być posłuszni. Nie ma sensu pragnąć łatwiejszych dni, bo to jest właściwy czas — a łaska polega na tym, by stawić mu czoła z odwagą, szacunkiem i prawdą. Każda trudność jest boskim narzędziem, które budzi w nas głębszą, poważniejszą i prawdziwszą wiarę.

To właśnie w tych trudnych dniach uczymy się przestawać polegać na sobie i poddajemy się prowadzeniu wspaniałych przykazań Pana. Gdy łatwa wiara się rozpada, objawia się prawdziwa wiara. I to przez posłuszeństwo temu, co Bóg już powiedział, krocząc drogą, którą On już wyznaczył, jesteśmy umacniani, by iść dalej. Czas, w którym żyjemy, wymaga stanowczości i rozeznania — i właśnie to posłuszeństwo Prawu Ojca w nas wypracowuje.

Ojciec błogosławi i posyła posłusznych do Syna po przebaczenie i zbawienie. Niech dzisiaj wybierzesz żyć w tym czasie z odwagą i pokorą, ufając nie własnej sile, lecz mądrości Boga, który powołał cię na ten dokładny moment historii. -Adaptacja: John F. D. Maurice. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Wieczny Boże, znasz czasy i pory, i wiem, że ten czas został przez Ciebie wybrany dla mnie. Nie chcę uciekać od odpowiedzialności życia dzisiaj, tutaj, tak jak Ty tego pragniesz.

Pomóż mi nie tęsknić za łatwiejszą przeszłością, lecz stać się silnym i wiernym w tej teraźniejszości, którą Ty przygotowałeś. Naucz mnie wierzyć dojrzale, być posłusznym z odwagą i kroczyć z oczami utkwionymi w Twojej woli.

O, ukochany Panie, dziękuję Ci, że postawiłeś mnie w tym czasie z określonym celem. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest sterem, który prowadzi mnie nawet pod wiatr. Twoje przykazania są mocnym gruntem, po którym mogę stąpać, nawet gdy wszystko wokół wydaje się niepewne. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Wy także, jak żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowy dom, aby stanowić święte kapłaństwo” (1 List Piotra 2:5).

Życie, które tu prowadzimy, jest placem budowy czegoś znacznie większego i bardziej chwalebnego. Podczas naszej wędrówki po tej ziemi jesteśmy jak surowe kamienie w kamieniołomie, kształtowane, ciosane i przygotowywane z określonym celem. Każdy cios utrapienia, każda doznana niesprawiedliwość, każde napotkane wyzwanie są częścią boskiego dzieła — ponieważ nasze miejsce nie jest tutaj, lecz w wspaniałej, niebiańskiej budowli, którą Pan wznosi, niewidocznej dla oczu, lecz pewnej i wiecznej.

To właśnie w tym procesie przygotowania posłuszeństwo pięknym przykazaniom Bożym staje się niezbędne. On mierzy nas precyzyjnie, jakby pionem, i pragnie, by nasze serce całkowicie dostosowało się do Jego woli. To, co dziś wydaje się tylko bólem lub dyskomfortem, jest w rzeczywistości poprawką dokonywaną przez ręce Stwórcy, abyśmy pewnego dnia zostali wpasowani w doskonałą harmonię Jego wiecznej świątyni. Tu jesteśmy jeszcze rozdzieleni, rozproszeni — lecz tam będziemy jednym ciałem, w doskonałej jedności, każdy na swoim właściwym miejscu.

Bóg objawia swoje plany jedynie posłusznym. Niech z wiarą przyjmiesz działanie Ojca w swoim życiu i wybierzesz, by być kształtowanym według Jego woli. Bo ci, którzy pozwalają się przygotować, zostaną w odpowiednim czasie zabrani, by stać się częścią niebiańskiej świątyni — gdzie mieszka pełnia Boga. – Zaadaptowano z J. Vaughan. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Chwalebny Panie, nawet gdy nie rozumiem Twoich zamiarów, ufam Twoim dłoniom, które mnie kształtują. Wiem, że każda trudna chwila ma wieczną wartość, bo przygotowujesz moją duszę na coś znacznie większego, niż mogę teraz zobaczyć.

Obdarz mnie cierpliwością i wiarą, abym przyjął działanie Twojego Ducha. Niech będę jak żywy kamień, gotowy do dostosowania się do Twojego projektu. Naucz mnie być posłusznym i całkowicie poddać się Twojej woli, nawet gdy ona rani mnie, zanim mnie uleczy.

O, ukochany Boże, dziękuję Ci, że włączyłeś mnie w budowę Twojej wiecznej świątyni. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest miarą, która dostosowuje mnie do nieba. Twoje przykazania są wiernymi narzędziami, które doskonale mnie szlifują. Modlę się w cennym imieniu Jezusa, amen.

„Bojaźń Pana jest początkiem mądrości, a poznanie Świętego to rozum” (Przysłów 9:10).

Istnieje potężna siła, gdy serce, umysł i mądrość kroczą razem pod przewodnictwem Boga. Miłość jest tym, co porusza nasze istnienie — bez niej dusza zasypia, obojętna na cel, do którego została stworzona. Umysł z kolei to siła i zdolność, narzędzie dane przez Stwórcę, by pojąć prawdę. Lecz to mądrość, pochodząca z wysoka, łączy to wszystko i wskazuje nam coś większego: życie zgodne z naszą wieczną naturą, odzwierciedlające charakter samego Boga.

To właśnie ta mądrość, objawiona w wspaniałych przykazaniach Pana, kształtuje nasze życie w świętości. Nie wymazuje naszej istoty — przeciwnie, dopełnia ją, przemieniając naturę w łaskę, zrozumienie w światło, a uczucie w żywą wiarę. Gdy jesteśmy posłuszni temu, co Bóg objawił, zostajemy wyniesieni ponad to, co zwyczajne. Mądrość prowadzi nas do życia jako dzieci wieczności, z celem, równowagą i głębią.

Ojciec objawia swoje plany jedynie posłusznym. A gdy łączymy serce, umysł i posłuszeństwo wobec wzniosłych dróg Pana, zostajemy przez Niego przemienieni i przygotowani, by być posłanymi do Syna, dla odkupienia i pełni. Niech ta potrójna nić będzie mocna w nas, dziś i zawsze. – Zaadaptowano z J. Vaughana. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Wieczny Boże, jak piękna jest Twoja mądrość! Stworzyłeś nas z sercem, umysłem i duszą — i tylko w Tobie wszystkie te części doskonale się jednoczą. Pomóż mi żyć z celem i nie marnować darów, które mi dałeś.

Naucz mnie kochać z czystością, myśleć jasno i chodzić w mądrości. Niech nigdy nie oddzielam wiary od rozumu ani miłości od prawdy, lecz niech wszystko we mnie będzie uświęcone przez Twoją obecność i Twoje słowo.

O, ukochany Ojcze, dziękuję Ci, że pokazujesz mi, iż prawdziwa mądrość pochodzi od Ciebie. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest źródłem, które harmonizuje moje jestestwo z wiecznością. Twoje przykazania są świętymi nićmi, które łączą umysł, serce i duszę w doskonałą jedność. Modlę się w cennym imieniu Jezusa, amen.

„Patrz, dziś kładę przed tobą życie i dobro, śmierć i zło… Wybierz więc życie” (Księga Powtórzonego Prawa 30:15,19).

Bóg daje nam coś, co jest jednocześnie darem i odpowiedzialnością: moc wyboru. Od początku naszej drogi On zbliża się i pyta: „Proś o cokolwiek chcesz, a dam ci to.” Życie nie jest prądem, który niesie nas bezwiednie — to pole decyzji, gdzie każdy wybór ukazuje, co kryje się w sercu. Zignorowanie tego wezwania lub odmowa dokonania wyboru jest już wyborem samym w sobie. To nie okoliczności wokół nas decydują o naszym przeznaczeniu, lecz kierunek, który wybieramy w ich obliczu.

Jednak ten wybór nie dokonuje się w próżni — musi być oparty na posłuszeństwie wobec cudownej drogi wyznaczonej przez Boga. On nie tylko daje nam prawo wyboru, ale także ukazuje właściwy kierunek poprzez swoje wspaniałe przykazania. Gdy ktoś próbuje żyć na własny sposób, lekceważąc głos Stwórcy, życie staje się stratą, a dusza gaśnie. Jednak gdy wybieramy posłuszeństwo, nawet pośród walki, stajemy się niezwyciężeni, bo żadne zło nie może nas powalić bez naszej zgody.

Ojciec błogosławi i posyła posłusznych do Syna po przebaczenie i zbawienie. Dziś, wobec Bożego wezwania, wybierz mądrze. Wybierz posłuszeństwo, życie i zwycięstwo — bo droga Boga jest jedyną, która prowadzi do pełni życia. -Adaptacja na podstawie Herbera Evansa. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Sprawiedliwy Ojcze, wobec Twego głosu, który zaprasza mnie do wyboru, padam przed Tobą w pokorze. Nie chcę żyć jak ktoś, kto ucieka od odpowiedzialności za decyzje, lecz jak ten, kto rozumie ciężar i piękno podążania za Tobą w prawdzie.

Obdarz mnie odwagą, bym mówił „tak” Twojej woli, a „nie” drogom, które tylko pozornie wydają się dobre. Naucz mnie wybierać mądrze, z wiarą i posłuszeństwem, bo wiem, że tylko w Tobie jest prawdziwe zwycięstwo.

O, umiłowany Panie, dziękuję Ci, że dajesz mi wolność wyboru i wskazujesz właściwe drogi. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest płonącą pochodnią pośród rozdroży życia. Twoje przykazania są mocnymi kotwicami, które utrzymują moją duszę bezpieczną w czasie decyzji. Modlę się w cennym imieniu Jezusa, amen.

„Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam” (Mateusz 7:7).

Pan, w swojej dobroci, otwiera przed nami drzwi i możliwości — i nawet w sprawach doczesnych zaprasza nas, byśmy prosili: „Proś o cokolwiek chcesz, a dam ci to.” Jednak proszenie nie jest pustym aktem. Prawdziwa modlitwa wypływa ze szczerego serca, gotowego podążać w kierunku tego, o co się prosi. Bóg nie nagradza lenistwa ani nie wylewa błogosławieństw na powierzchowne pragnienia. Ci, którzy naprawdę proszą, okazują tę szczerość poprzez działanie, wytrwałość i zaangażowanie w środki, które sam Bóg ustanowił.

Właśnie w tym miejscu posłuszeństwo wspaniałemu Prawu Pana staje się kluczowe. Przykazania nie są przeszkodami w spełnieniu naszych próśb, lecz bezpiecznymi drogami, którymi On prowadzi nas do tego, co pragnie nam dać. Modlitwa połączona z wysiłkiem i wiernością ma wielką wartość w oczach Ojca. A gdy prosimy i kroczymy zgodnie z Jego wolą, możemy być pewni, że rezultat będzie błogosławieństwem.

Ojciec błogosławi i posyła posłusznych do Syna po przebaczenie i zbawienie. Jeśli o coś wołasz, zastanów się, czy chodzisz właściwymi ścieżkami. Bóg szanuje wiarę, która wyraża się w czynach, a szczera modlitwa, połączona z posłuszeństwem, odmienia losy. -Adaptacja F. W. Farrar. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Ukochany Ojcze, pomóż mi szczerze szukać wszystkiego, czego potrzebuję. Niech moje słowa przed Tobą nie będą puste ani pośpieszne, lecz niech wypływają z serca, które naprawdę Cię czci.

Daj mi gotowość do działania zgodnie z Twoją wolą i do podążania śladami, które sam przygotowałeś. Naucz mnie cenić Twoje drogi i trwać na nich, gdy oczekuję odpowiedzi na moje modlitwy.

O mój wierny Boże, dziękuję Ci, że uczysz mnie, iż prawdziwa modlitwa idzie w parze z posłuszeństwem. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest mapą, która prowadzi mnie w każdej decyzji. Twoje przykazania są jak ścieżki światła, które prowadzą mnie ku Twoim obietnicom. Modlę się w cennym imieniu Jezusa, amen.

„Lecz sprawiedliwy żyć będzie dzięki swojej wierze; a jeśli się cofnie, moja dusza nie ma w nim upodobania” (Habakuk 2:4).

Prawdziwa wiara nie ujawnia się w chwilach pośpiechu, lecz w stałym kroczeniu naprzód, nawet gdy owoce zdają się zwlekać. Bóg rzadko wykonuje swoje dzieło od razu. Pracuje warstwami, w czasach i porach, jak powolny wzrost potężnego drzewa z niemal niewidocznego nasiona. Każda napotkana trudność, każde ciche oczekiwanie, to próba, która wzmacnia to, co autentyczne, i obnaża to, co jest tylko pozorem. Ten, kto naprawdę wierzy, uczy się czekać, nie poddając się, nawet w obliczu najbardziej zagmatwanych wyzwań.

Ten proces dojrzewania wymaga więcej niż cierpliwości — wymaga poddania się prowadzeniu Ojca, który prowadzi nas mądrze poprzez swoje piękne przykazania. Wiara, która się nie spieszy, to ta sama, która posłusznie kroczy krok po kroku według wiecznych nauk Boga. I to właśnie w tej wiernej wędrówce Ojciec nas doświadcza i przygotowuje, oddzielając tych, którzy naprawdę do Niego należą, od tych, którzy tylko udają.

Ojciec nie posyła buntowników do Syna. Ale tym, którzy wytrwają, nawet jeśli nie widzą wszystkiego jasno, On objawia drogę i prowadzi ich do zbawienia. Trwaj mocno, ufając i będąc posłusznym, bo czas Boga jest doskonały, a ci, którzy Mu ufają, nigdy nie będą zawstydzeni. – Zaadaptowano z J.C. Philpota. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Panie mój, naucz mnie czekać we właściwym czasie, bez narzekania, bez poddawania się. Daj mi cierpliwość, która objawia siłę wiary i kształtuje mój charakter według Twojej woli. Nie pozwól mi się spieszyć, lecz abym kroczył z pogodą ducha.

Wzmocnij mnie, abym był posłuszny, nawet gdy wszystko wydaje się powolne lub trudne. Przypominaj mi, że wzrost duchowy, podobnie jak naturalny, wymaga czasu — i że każdy krok jest cenny, gdy trwam mocno na Twoich ścieżkach.

O, mój ukochany Boże, dziękuję Ci, że pracujesz we mnie z cierpliwością i celem. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak deszcz, który sprawia, że prawdziwa wiara kiełkuje w moim sercu. Twoje przykazania są pewnymi stopniami na drodze do duchowej dojrzałości. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Jak kogoś, kogo pociesza jego matka, tak Ja was pocieszę; i w Jerozolimie będziecie pocieszeni” (Izajasza 66:13).

Są chwile, gdy serce jest tak przepełnione bólem, że wszystko, czego pragniemy, to się wygadać, wyjaśnić, wypłakać… Ale kiedy Bóg otacza nas Swoją obecnością, dzieje się coś głębszego. Tak jak dziecko zapomina o bólu, gdy zostaje przytulone w ramionach matki, tak i my zapominamy o przyczynie udręki, gdy ogarnia nas słodka pociecha Ojca. On nie musi koniecznie zmieniać okoliczności — wystarczy, że jest obecny, wypełniając każdą przestrzeń naszego jestestwa miłością i bezpieczeństwem.

To właśnie w tym miejscu intymności przypominamy sobie, jak ważne jest podążanie wspaniałymi drogami Boga. Gdy słuchamy Jego głosu i zachowujemy Jego nauki, otwieramy przestrzeń, by On sam mógł nas nawiedzić pokojem. Obecność Ojca nie łączy się z buntem — to w posłusznym sercu On zamieszkuje, przynosząc wytchnienie pośród walk.

Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie. Jeśli dziś twoje serce jest niespokojne lub zranione, biegnij w ramiona Ojca. Nie skupiaj się na problemie — pozwól, by On zajął miejsce bólu i napełnił twoją duszę słodyczą Swojej obecności. -Zaadaptowano z A. B. Simpsona. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Ukochany Ojcze, ile razy przychodzę do Ciebie z sercem pełnym pytań, a Ty odpowiadasz mi jedynie Swoją miłością. Panie, nie musisz wszystkiego wyjaśniać — wystarczy, że jesteś ze mną, a już znajduję odpocznienie.

Naucz mnie bardziej ufać Twojej obecności niż rozwiązaniom, których oczekuję. Niech nigdy nie zamienię Twojej pociechy na pośpiech, by rozwiązywać sprawy po swojemu. Twoja obecność wystarcza, a Twoja miłość uzdrawia.

O, umiłowany Panie, dziękuję Ci, że otaczasz mnie Swoją pociechą i przypominasz mi, że jesteś wystarczający. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest objęciem, które dostraja moje serce do Twojej woli. Twoje przykazania są łagodne jak dotyk matki, która pociesza. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Przeto pokutujcie i nawróćcie się, aby wasze grzechy zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana czasy ochłody” (Dzieje Apostolskie 3:19).

Pamięć jest darem od Boga — ale będzie także świadkiem w owym wielkim dniu. Wielu próbuje zapomnieć o błędach przeszłości, zakopując to, co zrobili źle, jakby czas miał moc wymazywania win. Lecz jeśli krew Syna Bożego nie zmazała tych śladów, nadejdzie chwila, gdy sam Bóg powie: „Przypomnij sobie”, i wszystko powróci w jednej chwili, z ciężarem i bólem, które wcześniej próbowaliśmy zignorować.

Nie będzie potrzeby, by ktoś nas oskarżał — sama świadomość przemówi głośno. I jedynym sposobem, by znaleźć prawdziwy odpoczynek, jest posłuszeństwo cudownemu Prawu Bożemu i pozwolenie, by On poprowadził nas do Zbawiciela. To nie powierzchowne posłuszeństwo, lecz prawdziwe oddanie, które rozpoznaje niebezpieczeństwo winy i nieocenioną wartość przebaczenia, które tylko Syn może dać. Ojciec nie posyła buntowników do Syna — On posyła tych, którzy poruszeni prawdą, decydują się kroczyć Jego wzniosłymi ścieżkami.

Dziś jest dzień, by dostosować się do przykazań Pana i przygotować serce, by stanąć przed Nim bez lęku, z duszą obmytą i w pokoju. Niech nasza pamięć, w wyznaczonym dniu, nie będzie oskarżeniem — lecz świadectwem życia w posłuszeństwie i przemianie. -Adaptacja na podstawie D. L. Moody’ego Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Mój Boże, Ty znasz wszystkie moje drogi. Nie ma nic ukrytego przed Twoimi oczami i wiem, że pewnego dnia wszystko wyjdzie na jaw. Naucz mnie żyć z czystym sercem przed Tobą, nie oszukując się wymówkami ani zapomnieniem.

Pomóż mi doceniać każdą okazję, jaką mam, by być posłusznym i kroczyć Twoją drogą. Niech Twój Duch pokaże mi, co wymaga poprawy, i da mi siłę, by iść wytrwale, z szczerością i szacunkiem.

O, wierny Ojcze, dziękuję Ci za to, że ostrzegasz mnie przed ciężarem pamięci i wartością przebaczenia. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest lustrem, które ukazuje prawdę o tym, kim jestem. Twoje przykazania są bezpieczną drogą do spokojnego sumienia. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„I stanie się, że każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony” (Joel 2:32).

Kiedy świętość i sprawiedliwość Boga objawiają się naszej świadomości, dostrzegamy wyraźnie przepaść, jaką grzech wykopał w naszym wnętrzu. Żadna prawdziwa nadzieja nie może wyrosnąć z serca skażonego, naznaczonego niewiarą odziedziczoną po upadku Adama. To właśnie w tej chwili konfrontacji z naszym rzeczywistym stanem zaczynamy patrzeć poza siebie — w poszukiwaniu Zbawiciela, kogoś, kto może uczynić to, czego sami nigdy nie bylibyśmy w stanie dokonać.

I wtedy, przez żywą wiarę, widzimy Baranka Bożego — Syna posłanego jako pośrednika między niebem a ziemią. Krew przelana na krzyżu staje się dla nas rzeczywistością, a dokonane przez Niego pojednanie przestaje być jedynie ideą i staje się naszą jedyną nadzieją. Jednak w miarę jak ta zbawienie zostaje zrozumiana, pojmujemy również, że droga do niej prowadzi przez podobać się Ojcu — temu samemu Ojcu, który prowadzi nas do Syna, gdy wybieramy życie zgodne z wspaniałymi przykazaniami, które On objawił.

Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie. Tak jak dawne ofiary wymagały wierności Prawu przed śmiercią niewinnego zwierzęcia, tak dziś Ojciec prowadzi do Baranka tych, którzy szczerze podążają Jego drogami. Niech nasze serce będzie gotowe do posłuszeństwa, abyśmy zostali przez Niego zaprowadzeni do źródła odkupienia. – Zaadaptowano z J.C. Philpota. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Święty Boże, gdy patrzę w głąb siebie, widzę, jak bardzo potrzebuję zbawienia. Żaden własny wysiłek nie wystarczyłby, by podnieść mnie z upadłego stanu, w jakim się znajduję. Dlatego zwracam swe oczy ku Tobie, który jesteś źródłem wszystkiego, co czyste i prawdziwe.

Otwórz moje oczy, abym dostrzegł wartość ofiary Twojego Syna, i naucz mnie kroczyć Twoimi ścieżkami z wiernością. Niech nigdy nie próbuję zbliżać się do Jezusa z buntowniczym sercem, lecz jako ktoś, kto poddaje się Twojej woli i pragnie podobać się Tobie we wszystkim.

O, umiłowany Panie, dziękuję Ci, że pokazujesz mi, iż tylko w Twoim Synu jest zbawienie. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest drogą, która przygotowuje moją duszę na spotkanie z Nim. Twoje przykazania są jak stopnie, które prowadzą mnie do odkupienia. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.