„Ci, którzy miłują Twoje prawo, cieszą się pokojem i nic nie sprawia, że się potykają” (Psalm 119:165).

Prawdziwa miłość, gdy rodzi się w nas przez obecność Boga, jest sama w sobie błogosławieństwem — nie ze względu na okoliczności, lecz dlatego, że niesie ze sobą samą istotę Pana. Tam, gdzie mieszka duch miłości, tam jest życie, wolność i pokój. Ta boska miłość przemienia wszystko: usuwa korzeń goryczy, leczy męki egoizmu, zaspokaja braki i koi duszę.

Ta rzeczywistość pokoju zaczyna się, gdy jesteśmy posłuszni zachwycającym przykazaniom Pana. Wspaniałe Prawo, które Ojciec przekazał prorokom Starego Testamentu i Jezusowi, nie tylko nas prowadzi — ono kształtuje nas z miłością. To przez to Prawo duch boskiej miłości zyskuje w nas miejsce, a wszystko w naszej naturze zaczyna być uzdrawiane. Posłuszeństwo woli Bożej nie jest ciężarem, lecz drogą odnowy, na której sam Stwórca wyrywa z nas wszystko, co rodzi konflikt, smutek i zatwardziałość.

Pozwól, by miłość Boża przemieniała twoje wnętrze. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych Synowi dla przebaczenia i zbawienia. Niech wspaniałe przykazania Pana będą twoim stałym środowiskiem — łagodne, mocne i wyzwalające. Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i prowadzi do życia przeżywanego w słodkim żywiole miłości. -Zaadaptowano z Williama Lawa. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Ojcze odwiecznej miłości, zaszczep we mnie Twojego ducha prawdziwej miłości, który przemienia, uzdrawia i wypełnia każdą część mojego jestestwa. Niech każdego dnia żyję w tym łagodnym i odnawiającym środowisku.

Prowadź mnie swoim zachwycającym Prawem. Niech Twoje przykazania rozproszą wszelką gorycz i sprawią, że narodzi się we mnie lekkie życie, pełne pokoju i prawdziwej radości.

O, umiłowany Panie, dziękuję Ci, że Twoja miłość we mnie jest największym z błogosławieństw. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak rzeka czułości, która obmywa moje serce. Twoje przykazania są jak nuty łagodnej melodii, która kołysze moją duszę w pokoju. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Oto oczyściłem cię, ale nie jak srebro; doświadczyłem cię w piecu utrapienia” (Izajasza 48:10).

„Ogień próby” nie jest czymś obcym ani zarezerwowanym tylko dla nielicznych sług Bożych. Przeciwnie, jest on częścią drogi wszystkich wybranych przez Boga. Sam głos Pana oznajmia, że Jego lud jest doświadczany w piecu utrapienia. Oznacza to, że każda dusza powołana przez Boga doświadczy, w większym lub mniejszym stopniu, chwil, w których zostanie oczyszczona przez cierpienie — nie przypadkiem, lecz z Bożego zamysłu.

Dlatego właśnie wspaniałe Prawo Pana jest tak potrzebne w życiu wiernego. Majestatyczne przykazania przekazane prorokom Starego Testamentu oraz Jezusowi przygotowują nas do rozpoznania, że cierpienie jest częścią procesu. Stałe posłuszeństwo umacnia nas, byśmy pozostali niezachwiani, gdy żar pieca się wzmaga. Ten, kto żyje pod kierownictwem Bożego Prawa, nie dziwi się próbie, lecz pojmuje ją jako pieczęć przynależności i środek doskonalenia.

Jeśli przechodzisz przez ogień, nie zniechęcaj się. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych do Syna po przebaczenie i zbawienie. Niech niezwykłe przykazania Pana będą fundamentem, który cię podtrzymuje pośród bólu. Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i doświadcza nas jak złoto oczyszczone w ogniu. -Adaptacja J.C. Philpot. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Panie, który oczyszczasz, gdy ogień utrapienia mnie otacza, pomóż mi pamiętać, że sam mnie wybrałeś, abym był Twój. Niech nie odrzucę pieca, lecz Ciebie w nim uwielbię.

Naucz mnie być posłusznym Twemu wspaniałemu Prawu nawet w najtrudniejszych chwilach. Niech Twoje przykazania dadzą mi siłę, bym trwał, gdy jestem kształtowany Twoją ręką.

O, umiłowany Panie, dziękuję Ci, że mnie doświadczasz nie po to, by mnie zniszczyć, lecz by mnie udoskonalić. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak ogień, który oczyszcza, nie niszcząc. Twoje przykazania są jak niebiańskie narzędzia, które kształtują mnie według Twojej woli. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Bóg jest naszą ucieczką i mocą, zawsze obecną pomocą w utrapieniu” (Psalm 46:1).

Nabierz odwagi. Nawet bóle, które wydają się nieuleczalne, mogą stać się stopniami duchowego postępu. Nie marnuj cierpienia: przekształć je w wspólnotę z Bogiem. Często zwracaj się do Pana, który dostrzega każdy szczegół twojej walki — nawet wtedy, gdy czujesz się słaby, rozproszony lub przeciążony. To On posyła pomoc i przemienia twoje cierpienie w błogosławieństwo. Świadomość, że wszystko to dzieje się pod czujnym okiem Ojca, powinna przynieść pokój i wytrwałość, by znosić każdą próbę z łagodnością i celem.

Dlatego wspaniałe Prawo Boże jest tak istotne dla tych, którzy pragną duchowego wzrostu. Niezwykłe przykazania, które Ojciec przekazał prorokom Starego Testamentu i Jezusowi, uczą nas ofiarowywać nasz ból jako akt miłości i wierności. Posłuszeństwo uczy nas nieustannie wznosić serce, szukać pomocy z wysoka i czerpać radość nie z okoliczności, lecz z faktu, że należymy do Boga. Ta świadomość przemienia każde utrapienie w coś małego w porównaniu z pewnością posiadania wiernego Przyjaciela i Wiecznego Schronienia.

Nie pozwól, by udręki zapanowały nad twoją duszą. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych Synowi dla przebaczenia i zbawienia. Niech wspaniałe przykazania Pana będą podstawą twojej pociechy. Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i utwierdza nas na Skale nawet pośród burz życia. -Adaptacja na podstawie Franciszka Salezego. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Wierny i miłosierny Panie, naucz mnie przemieniać moje bóle w ofiary miłości przed Tobą. Niech nie uciekam od walki, lecz trwam mocno, wiedząc, że jesteś ze mną.

Prowadź mnie swoimi wspaniałymi przykazaniami. Niech Twoje chwalebne Prawo pomaga mi wznosić serce do Ciebie nawet wtedy, gdy jestem zmęczony, i abym nauczył się odpoczywać w świadomości, że jestem Twój.

O, umiłowany Panie, dziękuję Ci, bo jesteś moją pomocą, moją pociechą i moją twierdzą. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak mocne schronienie pośród burzy. Twoje przykazania są jak ramiona, które mnie podtrzymują, gdy wszystko wydaje się walić. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Pan jest blisko skruszonych w sercu i zbawia przygnębionych na duchu” (Psalm 34:18).

Dusza, która pragnie podobać się Bogu, musi nauczyć się radzić sobie z niesprawiedliwościami i nieracjonalnymi postawami. Zdarzą się chwile, gdy będziemy traktowani surowo lub niezrozumiani bez powodu. Mimo to jesteśmy wezwani, by trwać w pokoju, świadomi, że Bóg widzi wszystko z nieskończoną jasnością. Nic nie umyka Jego oczom. Do nas należy zachować spokój, wiernie wykonywać to niewiele, co jest w naszych rękach, a resztę powierzyć Jemu.

To właśnie posłuszeństwo wspaniałemu Prawu Pana pozwala nam reagować z równowagą wobec niesprawiedliwości. Wspaniałe przykazania Boże, przekazane prorokom Starego Testamentu i Jezusowi, uczą nas odpowiadać łagodnością i stanowczością, nie pozwalając, by gorycz zapanowała nad nami. Kiedy jesteśmy posłuszni woli Ojca, uczymy się działać bez niepokoju i traktować to, co poza naszą kontrolą, jak coś odległego — jakby już do nas nie należało.

Pozostań w pokoju wobec tego, czego nie możesz zmienić. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych Synowi dla przebaczenia i zbawienia. Niech niezwykłe przykazania Najwyższego będą twoją kotwicą, gdy niesprawiedliwość zapuka do drzwi. Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i uczy nas żyć ponad okolicznościami. -Zaadaptowano z F. Fénelona. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Sprawiedliwy i miłosierny Ojcze, naucz mnie nie zachwiać się wobec niesprawiedliwości. Niech znajdę odpocznienie w Twojej obecności, nawet gdy nie rozumiem przyczyny prób.

Prowadź moje kroki przez Twoje wspaniałe Prawo. Niech Twoje przykazania pomagają mi reagować z opanowaniem i ufać Twojemu spojrzeniu na wszystko.

O, umiłowany Panie, dziękuję Ci, że widzisz wszystko, co mnie spotyka, i troszczysz się o mnie doskonale. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak tarcza, która chroni moje serce przed buntem. Twoje przykazania są jak łagodny powiew, który uspokaja moją strapioną duszę. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Zachowasz w doskonałym pokoju tego, którego umysł jest stały, bo Tobie zaufał” (Izajasza 26:3).

Pewne próby i niepowodzenia w naszym życiu nabierają prawdziwie Bożego charakteru dopiero wtedy, gdy stają się niemożliwe do pokonania o własnych siłach. To właśnie wtedy, gdy wszelki opór się wyczerpuje, a ludzka nadzieja znika, w końcu się poddajemy. Wielka trudność polega jednak na tym, że walczymy z bólem i stratami życia, dopóki mamy nadzieję — traktując je jak wrogów — a dopiero po przegranej przyjmujemy je z wiarą, jakby były błogosławieństwami zesłanymi przez Boga.

Właśnie w tym momencie chwalebne Prawo Pana staje się niezbędne. Majestatyczne przykazania przekazane prorokom Starego Testamentu oraz Jezusowi uczą nas ufać nawet wtedy, gdy nie rozumiemy. Posłuszeństwo temu Prawu pozwala nam przechodzić przez cierpienie bez buntu i przyjmować to, co wcześniej wydawało się ciosem, jako część Bożego planu. Posłuszeństwo woli Boga, objawionej w Jego niezwykłych przykazaniach, pomaga nam dostrzec, że nawet ból może być narzędziem przemiany i błogosławieństwa.

Nie walcz z tym, na co Bóg już pozwolił. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych Synowi dla przebaczenia i zbawienia. Niech wspaniałe przykazania Pana będą twoim przewodnikiem, gdy zabraknie ci sił i zachwieje się nadzieja. Posłuszeństwo przynosi błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i uzdalnia nas do przyjęcia z wiarą nawet tego, o co nie prosiliśmy. – Zaadaptowano z Jamesa Martineau. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Suwerenny Ojcze, gdy kończą mi się siły i nadzieja gaśnie, naucz mnie całkowicie poddawać się Tobie. Niech nie opieram się Twojemu działaniu, nawet gdy przychodzi ono w formie bólu.

Wzmocnij mnie poprzez Twoje wspaniałe Prawo. Niech Twoje przykazania pomogą mi z pokorą przyjąć to, czego nie mogę zmienić, ufając, że wszystko, co pochodzi od Ciebie, ma swój cel.

O, ukochany Panie, dziękuję Ci, bo nawet to, co mnie rani, może być przez Ciebie przemienione w dobro. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak skała, na której moje poddanie znajduje odpoczynek. Twoje przykazania są jak latarnie, które rozświetlają nawet najciemniejsze doliny duszy. Modlę się w cennym imieniu Jezusa, amen.

„Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie zabraknie. Sprawia, że kładę się na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie nad spokojne wody” (Psalm 23:1-2).

Istnieje rodzaj pastwiska, które widzą tylko oczy duchowe: troska Bożej opatrzności przez wszystkie lata. Gdy zatrzymujemy się, by zobaczyć, jak Pan nas prowadził — w chwilach dobrych i trudnych — dostrzegamy, że nawet najprostsze błogosławieństwa, jak talerz jedzenia czy schronienie, stają się słodkie i wyjątkowe, gdy rozumiemy, że pochodzą z ręki naszego Dobrego Pasterza. Nie liczy się wielkość zaopatrzenia, ale pewność, że to On je zapewnił.

To głębokie postrzeganie Bożej troski rodzi się w sercu tych, którzy są posłuszni Jego wspaniałemu Prawu. To poprzez wspaniałe przykazania uczymy się rozpoznawać Jego rękę nawet w najbardziej codziennych sytuacjach. Prawo dane prorokom Starego Testamentu oraz Jezusowi uczy nas żyć z wdzięcznością i rozeznaniem, dostrzegać cel tam, gdzie świat widzi przypadek, i zbierać pokój nawet na pustyni. Każdy szczegół opatrzności staje się słodszy, gdy serce kroczy w posłuszeństwie.

Naucz się paść na pastwiskach Bożej opatrzności. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych Synowi dla przebaczenia i zbawienia. Niech niezwykłe przykazania Pana będą soczewką, przez którą rozpoznajesz codzienną troskę Boga. Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i przemienia każdy „kęs siana” w ucztę miłości. -Adaptacja J.C. Philpot. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Panie mój Pasterzu, otwórz moje oczy, abym widział Twoją troskę nawet w najdrobniejszych rzeczach. Niech nigdy nie lekceważę żadnego błogosławieństwa, choćby wydawało się najprostsze.

Naucz mnie, poprzez Twoje wspaniałe Prawo, ufać Twojemu codziennemu zaopatrzeniu. Niech Twoje przykazania prowadzą mnie do rozpoznawania Twojej wierności w każdym szczególe.

O, umiłowany Panie, dziękuję Ci, że Twoja opatrzność dosięga mnie dzień po dniu. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak zielone pastwisko, na którym moja dusza odpoczywa. Twoje przykazania są jak czysty pokarm, który wzmacnia mojego ducha. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Błogosławiony mąż, który pokłada swoją ufność w Panu i nie zwraca się ku pysznym ani ku tym, którzy idą za kłamstwem” (Psalm 40:4).

Prawdziwa wiara jest ogniwem, które łączy nas ze wszystkimi obietnicami Boga. Bez niej nie mamy dostępu do niebiańskich błogosławieństw. Ale nie wystarczy wierzyć tylko słowami lub myślami — trzeba działać na podstawie tej wiary. Wierzyć, że coś jest dostępne od Boga, ale nie podjąć kroku, by to posiąść, to tak, jakby wiedzieć, że skarb nosi twoje imię, a nigdy po niego nie sięgnąć. Niewiara, nawet subtelna, zamyka drzwi do błogosławieństw i paraliżuje duszę.

To właśnie poprzez posłuszeństwo cudownemu Prawu Bożemu ta żywa wiara objawia się naprawdę. Wspaniałe przykazania Najwyższego, przekazane prorokom Starego Testamentu i Jezusowi, wskazują nam drogę prawdziwego zaufania. Za każdym razem, gdy wybieramy posłuszeństwo, robimy krok w stronę tego, co Pan już przygotował dla tych, którzy naprawdę za Nim podążają. Wiara bez posłuszeństwa jest jak most, który nie prowadzi donikąd — to działanie oparte na wspaniałych przykazaniach prowadzi nas do obietnicy.

Nie pozwól, by martwa wiara powstrzymała cię przed życiem tym, co Bóg ma dla ciebie. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych do Syna po przebaczenie i zbawienie. Niech niezwykłe przykazania Pana karmią twoją wiarę i prowadzą cię do odważnego działania. Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i utrzymuje nas w łączności z obietnicami żywego Boga. – Zaadaptowano z D. L. Moody’ego. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Wierny Ojcze, umocnij moją wiarę, aby nie była tylko czymś, co mówię, lecz czymś, czym żyję. Niech nie zadowalam się tylko wiedzą, że masz dla mnie obietnice — chcę iść w Twoim kierunku z posłuszeństwem.

Naucz mnie działać zgodnie z Twoimi wspaniałymi przykazaniami. Niech Twoje Prawo porusza mnie każdego dnia, przemieniając moją wiarę w rzeczywiste czyny, miłe w Twoich oczach.

O, mój Boże, dziękuję Ci, bo nie pozostawiasz bez odpowiedzi tego, kto wierzy i jest posłuszny. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak mocny most, który łączy mnie z Twoimi obietnicami. Twoje przykazania są jak klucze otwierające niebiańskie skarby zarezerwowane dla wiernych. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Pan odbudowuje Jerozolimę; gromadzi rozproszonych z Izraela. Uzdrawia złamanych na duchu i opatruje ich rany” (Psalm 147:2-3).

Dobrze jest, gdy czasami napotykamy trudności i przeciwności. Przypominają nam one, że ten świat nie jest naszym ostatecznym domem. Próby zmuszają nas do spojrzenia w głąb siebie, ukazują, jak wiele jeszcze musimy się nauczyć, i przypominają, że nasza nadzieja powinna być oparta na wiecznych obietnicach Boga, a nie na przemijających okolicznościach tego życia. Nawet gdy jesteśmy niesprawiedliwie oceniani, a nasze intencje są źle rozumiane, Bóg może to wykorzystać dla naszego dobra.

Te niewygodne sytuacje, jeśli stawiamy im czoła z wiernością, utrzymują nas w pokorze przed Panem. Powstrzymują pychę przed opanowaniem naszego serca i prowadzą nas do jeszcze większego polegania na wspaniałych przykazaniach Boga. Cudowne Prawo, które Ojciec przekazał prorokom Starego Testamentu oraz Jezusowi, uczy nas znosić przeciwności z cierpliwością i ufać świadectwu własnego sumienia przed Bogiem. Kiedy jesteśmy posłuszni, nawet w upokorzeniu, On nas umacnia i wywyższa w odpowiednim czasie.

Nie bój się być wzgardzonym lub niezrozumianym. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych Synowi dla przebaczenia i zbawienia. Niech niezwykłe przykazania Pana będą twoją ucieczką, gdy świat nie doceni twojej wartości. Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i kształtuje nas na podobieństwo Chrystusa, który także został odrzucony przez wielu. -Zaadaptowano z Tomasza à Kempis. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Sprawiedliwy i wierny Panie, pomóż mi nie upadać na duchu, gdy jestem źle rozumiany lub wzgardzony. Niech każda próba będzie dla mnie okazją, by jeszcze mocniej przylgnąć do Ciebie.

Umocnij moje serce poprzez Twoje wspaniałe Prawo. Niech Twoje przykazania będą moją pociechą i wskazówką, gdy wszystko wokół wydaje się niesprawiedliwe.

O, mój Boże, dziękuję Ci, że nawet wzgardę i ból wykorzystujesz, by uczynić mnie bardziej pokornym i zależnym od Ciebie. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak balsam, który leczy zranione serce. Twoje przykazania są jak mocne kolumny, które mnie podtrzymują, gdy jestem zachwiany. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Pan jest dobry dla wszystkich, a Jego miłosierdzie obejmuje wszystkie Jego dzieła” (Psalm 145:9).

Nie wszystko, czego pragniemy, jest rzeczywiście dla nas dobre. Często prosimy o rzeczy, które wydają się nam błogosławieństwem, lecz mogłyby przynieść smutek, potknięcie, a nawet zniszczenie. Dlatego, gdy Bóg odmawia naszej prośbie, nie jest to znak odrzucenia — to znak miłości. Ta sama miłość, która skłania Go do dawania tego, co dobre, sprawia również, że odmawia tego, co szkodliwe. Gdyby nasze pragnienia były spełniane bez żadnego filtra, nasze życie wypełniłyby gorzkie konsekwencje.

Cudowne Prawo Boże jest doskonałym filtrem dla naszych pragnień. Uczy nas, czego powinniśmy szukać, a czego unikać. Wzniosłe przykazania przekazane prorokom Starego Testamentu oraz Jezusowi kształtują nasze pragnienia i dostrajają naszą wolę do woli Ojca. Posłuszeństwo uczy nas zaufania, nawet wobec odmowy, i pozwala zrozumieć, że milczenie Boga jest często Jego najbardziej kochającym głosem.

Zaufaj Panu, nawet gdy mówi „nie”. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych Synowi dla przebaczenia i zbawienia. Niech niezwykłe przykazania Najwyższego prowadzą twoje prośby i pragnienia. Posłuszeństwo przynosi błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i przygotowuje nas do dziękowania zarówno za drzwi, które On otwiera, jak i za te, które zamyka. – Zaadaptowano z Henry Edward Manning. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Kochający Ojcze, pomóż mi ufać Tobie nie tylko wtedy, gdy otrzymuję to, o co proszę, ale także wtedy, gdy Ty, w swojej mądrości, decydujesz odmówić.

Naucz mnie dostosowywać moje pragnienia do Twoich wspaniałych przykazań. Niech Twoje Prawo całkowicie mnie kształtuje, abym pragnął tylko tego, co Tobie się podoba.

O, mój Boże, dziękuję Ci, że kochasz mnie tak bardzo, iż nawet Twoje odmowy są dla mnie ochroną. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak boski filtr, który oczyszcza moje prośby. Twoje przykazania są jak bezpieczne mury, które chronią moją duszę przed gonitwą za tym, co mogłoby mi zaszkodzić. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.

„Strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia” (Przysłów 4:23).

Czujność jest jednym z kluczowych elementów, które pozwalają utrzymać miłość Bożą żywą w naszym sercu. Jesteśmy otoczeni pokusami w każdej chwili — zarówno widocznymi, jak i subtelnymi, drobnymi lub przytłaczającymi. Jeśli nie będziemy uważni na grzechy, które najłatwiej nas oplatają, na pułapki zastawione na nasze stopy oraz na nieustępliwą przebiegłość wroga, w końcu upadniemy. A upadek duchowy niesie ze sobą poczucie winy, ciemność i tymczasowy dystans od słodkiej społeczności z Panem.

Dlatego musimy kroczyć pewnie, opierając się na niezwykłych przykazaniach Bożych. Prawo, które Ojciec przekazał prorokom Starego Testamentu i Jezusowi, uczy nas, byśmy zawsze byli czujni. Ono odsłania ukryte pułapki i umacnia nas wobec ataków wroga. Posłuszeństwo potężnemu Prawu Pana chroni nas, budzi nas i podtrzymuje płomień Bożej miłości w nas, nawet w czasach próby.

Nie chodź nieuważnie. Ojciec błogosławi i posyła posłusznych Synowi dla przebaczenia i zbawienia. Niech jasne przykazania Najwyższego będą twoim murem ochronnym, światłem w ciemności i cichym alarmem przed wszelkim sidłem zła. Posłuszeństwo przynosi nam błogosławieństwo, wyzwolenie i zbawienie — i trzyma nas blisko Bożego serca. -Zaadaptowano z J.C. Philpota. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.

Pomódl się ze mną: Czuwający Panie, obudź moje serce, abym nie zasnął w obliczu niebezpieczeństwa. Niech moje oczy będą zawsze otwarte, a mój duch zawsze czujny na podstępy wroga.

Naucz mnie kochać Twoje Prawo i z zapałem je wypełniać. Niech Twoje wspaniałe przykazania będą moim alarmem przed grzechem, moją wieżą przed złem i moim przewodnikiem w godzinach ciemności.

O, mój Boże, dziękuję Ci, że wzywasz mnie do czuwania, abym nie upadł. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak strażnik, który nigdy nie śpi. Twoje przykazania są jak mury, które mnie otaczają i wiernie strzegą. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.