PRZYKAZANIE BOŻE TAK PROSTE, A CAŁKOWICIE IGNOROWANE
PRZYKAZANIE Z KSIĘGI KAPŁAŃSKIEJ 19:27
Nie istnieje żadna biblijna podstawa, aby praktycznie wszystkie chrześcijańskie denominacje ignorowały przykazanie Boga dotyczące tego, jak mężczyźni mają nosić włosy i brodę zgodnie z opisem Pana.
Wiemy, że było to przykazanie wiernie przestrzegane przez wszystkich Żydów w czasach biblijnych, bez żadnej przerwy — tak jak dzisiejsi ultraortodoksyjni Żydzi nadal je przestrzegają, choć z dodatkowymi elementami niebiblijnymi wynikającymi z rabinicznego niezrozumienia tego fragmentu.
Nie ma również wątpliwości, że Jezus, a także wszyscy Jego apostołowie i uczniowie, wiernie przestrzegali wszystkich przykazań zawartych w Torze, w tym Kapłańska 19:27:
„Nie będziecie obcinać włosów na skroniach ani niszczyć brzegów swojej brody.”
GRECKI I RZYMSKI WPŁYW
PRAKTYKI KULTUROWE I KOMPROMIS
Pierwsi chrześcijanie zaczęli odchodzić od przykazania dotyczącego włosów i brody, głównie z powodu wpływów kulturowych w pierwszych wiekach ery chrześcijańskiej.
W miarę jak chrześcijaństwo rozprzestrzeniało się w grecko-rzymskim świecie, nowo nawróceni przynosili ze sobą swoje zwyczaje. Zarówno Grecy, jak i Rzymianie mieli określone normy higieny i wyglądu, które obejmowały golenie i przycinanie włosów oraz brody. Praktyki te zaczęły wpływać na zwyczaje chrześcijan pochodzenia pogańskiego.
NIEZDECYDOWANIE KOŚCIOŁA
To właśnie wtedy przywódcy kościoła powinni byli stanowczo podkreślić konieczność wierności naukom proroków i Jezusa — niezależnie od wartości i praktyk kulturowych.
Nie powinni byli zgadzać się na kompromisy wobec żadnego z przykazań Bożych. Niestety, brak stanowczości był przekazywany z pokolenia na pokolenie, prowadząc do osłabienia zdolności ludu do zachowania wierności Prawu Bożemu.
RESZTA, KTÓRĄ BÓG ZACHOWAŁ
Ta słabość trwa do dziś, a kościół, jaki widzimy obecnie, jest bardzo daleki od tego, który założył Jezus. Jedynym powodem, dla którego nadal istnieje, jest to, że — jak zawsze — Bóg zachował resztkę:
„Siedem tysięcy, którzy nie zgięli kolan przed Baalem ani go nie pocałowali” (1 Królewska 19:18).
ZNACZENIE TEGO PRZYKAZANIA
PRZYPOMNIENIE O POSŁUSZEŃSTWIE
Przykazanie dotyczące włosów i brody jest namacalnym znakiem posłuszeństwa i oddzielenia się od wpływów świata. Odzwierciedla styl życia oddany czci wobec Bożych instrukcji ponad normy kulturowe czy społeczne.
Jezus i Jego apostołowie dali przykład tej wierności, a ich postawa powinna inspirować współczesnych wierzących do przywrócenia tego często pomijanego przykazania jako elementu wierności wobec świętego Prawa Bożego.
JEZUS, JEGO BRODA I WŁOSY
JEZUS JAKO DOSKONAŁY WZÓR
Jezus Chrystus swoim życiem dał nam doskonały przykład, jak każdy, kto pragnie życia wiecznego, powinien postępować na tym świecie. Pokazał, jak ważne jest posłuszeństwo wszystkim przykazaniom Ojca, w tym również przykazaniu dotyczącym włosów i brody dzieci Bożych.
Jego przykład ma znaczenie w dwóch kluczowych aspektach: dla Jego współczesnych i dla przyszłych pokoleń uczniów.
KWESTIONOWANIE TRADYCJI RABINICZNYCH
W swoich czasach wierność Jezusa wobec Tory stanowiła przeciwwagę dla wielu rabinicznych nauk, które dominowały w życiu Żydów. Nauki te sprawiały wrażenie wyjątkowo wiernych Torze, lecz w rzeczywistości były w dużej mierze ludzkimi tradycjami, mającymi na celu „zniewolenie” ludzi tymi tradycjami.
POSŁUSZEŃSTWO CZYSTE I NIEZAKŁÓCONE
Wiernie przestrzegając Tory — w tym przykazań dotyczących brody i włosów — Jezus obnażał te wypaczenia i dawał czysty i nieskazitelny przykład posłuszeństwa Prawu Bożemu.
BRODA JEZUSA W PROROCTWIE I JEGO CIERPIENIU
Znaczenie brody Jezusa podkreślone jest również w proroctwie i w Jego cierpieniu. W zapowiedzi udręki Mesjasza zapisanej przez Izajasza — cierpiącego Sługi — jedno z Jego tortur polegało na wyrwaniu brody:
„Podałem mój grzbiet bijącym, a moje policzki tym, którzy wyrywali brodę; nie zakryłem twarzy przed zniewagami i opluciem” (Izajasza 50:6).
Ten szczegół ukazuje nie tylko fizyczne cierpienie Jezusa, lecz także Jego niezachwiane posłuszeństwo wobec przykazań Bożych — nawet w obliczu niewyobrażalnych tortur. Jego przykład pozostaje potężnym przypomnieniem dla Jego naśladowców, aby oddawać cześć Prawu Bożemu we wszystkich aspektach życia, tak jak On to czynił.
JAK POPRAWNIE PRZESTRZEGAĆ TEGO WIECZNEGO PRZYKAZANIA
DŁUGOŚĆ WŁOSÓW I BRODY
Mężczyźni powinni utrzymywać włosy i brodę na takiej długości, aby były one wyraźnie widoczne, nawet z daleka. Nie powinny być ani zbyt długie, ani zbyt krótkie — głównym celem jest, aby nie były ogolone zbyt blisko skóry.
NIE GOLIĆ NATURALNYCH KONTURÓW
Włosy i broda nie powinny być golone wzdłuż swoich naturalnych konturów. To kluczowy aspekt tego przykazania, skupiający się na hebrajskim słowie pe’ah (פאה), które oznacza kontur, brzeg, granicę lub bok. Nie odnosi się ono do długości pojedynczych włosów, lecz do naturalnych krawędzi włosów i brody.
Na przykład to samo słowo pe’ah jest użyte w odniesieniu do brzegów pola: „Gdy będziecie żąć zboże na waszej ziemi, nie żnijcie do samego brzegu (pe’ah) pola i nie zbierajcie pozostawionych kłosów” (Kapłańska 19:9).
Jasne jest, że nie chodzi o wysokość kłosów (czy innej rośliny), ale o skraj pola. To samo rozumienie należy zastosować do włosów i brody.
KLUCZOWE ZASADY DLA PRZESTRZEGANIA PRZYKAZANIA
- Widoczność: Włosy i broda powinny być wyraźnie obecne i rozpoznawalne, odzwierciedlając wyznaczoną przez Boga różnicę.
- Zachowanie naturalnych konturów: Należy unikać golenia lub zmieniania naturalnych linii włosów i brody.
Przestrzegając tych zasad, mężczyźni mogą wiernie wypełniać to Boże przykazanie dotyczące włosów i brody, oddając cześć wiecznym przykazaniom Boga zgodnie z ich pierwotnym zamysłem.
NIEPRAWIDŁOWE ARGUMENTY PRZECIWKO PRZESTRZEGANIU TEGO PRZYKAZANIA BOŻEGO:
NIEPRAWIDŁOWY ARGUMENT: „Tylko ci, którzy chcą mieć brodę, muszą przestrzegać”
Niektórzy mężczyźni, w tym przywódcy mesjanistyczni, twierdzą, że nie muszą przestrzegać tego przykazania, ponieważ całkowicie golą swoje brody. Według tego nielogicznego rozumowania, przykazanie miałoby obowiązywać tylko wtedy, gdy ktoś zdecyduje się „mieć brodę”. Innymi słowy, tylko jeśli mężczyzna chce zapuścić brodę (lub włosy), powinien przestrzegać Bożych instrukcji.
To wygodne tłumaczenie nie znajduje żadnego poparcia w Piśmie Świętym. Nie ma tam żadnego „jeśli” ani „w przypadku”, a jedynie jasne instrukcje dotyczące tego, jak należy utrzymywać włosy i brodę. Kierując się tym samym tokiem rozumowania, można by odrzucić inne przykazania, takie jak Szabat:
- „Nie muszę przestrzegać siódmego dnia, bo nie obchodzę żadnego dnia”, lub
- „Nie muszę się przejmować zakazanym mięsem, bo nigdy nie pytam, co mam na talerzu.”
Tego rodzaju postawa nie przekona Boga, ponieważ On widzi, że dana osoba traktuje Jego prawa nie jako coś radosnego, lecz jako uciążliwość, której wolałaby uniknąć. To całkowicie przeciwstawna postawa do tej, jaką mieli psalmiści:
„Panie, naucz mnie zrozumieć Twoje ustawy, a będę ich przestrzegać zawsze. Obdarz mnie zrozumieniem, abym zachowywał Twoje Prawo i wypełniał je całym sercem” (Psalm 119:33-34).
NIEPRAWIDŁOWY ARGUMENT: „Przykazanie o brodzie i włosach dotyczyło praktyk pogańskich sąsiednich narodów”
Przykazanie dotyczące włosów i brody jest często błędnie interpretowane jako związane z rytuałami pogańskimi dotyczącymi zmarłych — tylko dlatego, że sąsiednie wersety w tym samym rozdziale wspominają praktyki zakazane przez Boga. Jednak gdy zbadamy kontekst oraz tradycję żydowską, zauważymy, że taka interpretacja nie ma solidnych podstaw w Piśmie.
To przykazanie jest jasną instrukcją dotyczącą wyglądu zewnętrznego, bez żadnej wzmianki o rytuałach pogan ani o zwyczajach związanych ze zmarłymi.
SZERSZY KONTEKST KSIĘGI KAPŁAŃSKIEJ 19
Ten rozdział Księgi Kapłańskiej zawiera szeroki zakres praw dotyczących różnych aspektów życia codziennego i moralności. Zawiera między innymi przykazania:
- zakazujące wróżbiarstwa i czarów (Kapłańska 19:26)
- zakazujące wykonywania nacięć i tatuaży dla zmarłych (Kapłańska 19:28)
- zakazujące prostytucji (Kapłańska 19:29)
- nakazujące traktować cudzoziemców z szacunkiem (Kapłańska 19:33-34)
- nakazujące szanować starszych (Kapłańska 19:32)
- nakazujące używać uczciwych miar i wag (Kapłańska 19:35-36)
- zakazujące mieszania różnych nasion (Kapłańska 19:19)
Każde z tych przykazań odzwierciedla szczególną troskę Boga o świętość i porządek w narodzie izraelskim. Dlatego każde przykazanie należy oceniać na podstawie jego własnej treści. Nie można po prostu twierdzić, że zakaz golenia włosów i brody dotyczy rytuałów pogańskich tylko dlatego, że werset 28 wspomina o nacięciach ciała dla zmarłych, a werset 26 o czarach.
W PRZYKAZANIU NIE MA WARUNKU
ŻADNYCH WYJĄTKÓW W PIŚMIE
Choć w Tanachu występują fragmenty łączące golenie włosów i brody z żałobą, nigdzie nie jest napisane, że mężczyzna może ogolić włosy i brodę tak długo, jak nie robi tego z powodu żałoby.
Taka klauzula warunkowa do przykazania jest ludzkim dodatkiem — próbą stworzenia wyjątków, których Bóg nie uwzględnił w swoim Prawie. Taka interpretacja dodaje elementy, których nie ma w tekście natchnionym, ujawniając próbę uniknięcia pełnego posłuszeństwa.
DOSTOSOWYWANIE PRZYKAZAŃ TO BUNT
Postawa polegająca na dostosowywaniu przykazań do własnej wygody, zamiast podporządkowania się temu, co zostało jasno nakazane, sprzeciwia się duchowi uległości wobec woli Bożej. Fragmenty wspominające o goleniu z powodu żałoby mają służyć jako ostrzeżenie — taka wymówka nie usprawiedliwia złamania przykazania dotyczącego włosów i brody.
ŻYDZI ORTODOKSYJNI
ICH ZROZUMIENIE TEGO PRZYKAZANIA
Choć z pewnością błędnie interpretują niektóre szczegóły dotyczące obcinania włosów i brody, ortodoksyjni Żydzi — od czasów starożytnych — zawsze rozumieli przykazanie z Kapłańskiej 19:27 jako odrębne od przepisów dotyczących praktyk pogańskich.
Zachowują to rozróżnienie, uznając, że zakaz ten wyraża zasadę świętości i oddzielenia, niezwiązaną ani z żałobą, ani z rytuałami bałwochwalczymi.
ANALIZA HEBRAJSKICH TERMINÓW
Hebrajskie słowa użyte w wersecie 27, takie jak taqqifu (תקפו), oznaczające „ogolić wokół”, oraz tashchit (תשחית), oznaczające „niszczyć” lub „uszkadzać”, wskazują na zakaz zmieniania naturalnego wyglądu mężczyzny w sposób, który nie przystoi do obrazu świętości oczekiwanego przez Boga wobec Jego ludu.
Nie ma tu bezpośredniego powiązania z pogańskimi praktykami opisanymi w sąsiednich wersetach.
PRZYKAZANIE JAKO ZASADA ŚWIĘTOŚCI
Twierdzenie, że Kapłańska 19:27 odnosi się do rytuałów pogańskich, jest błędne i stronnicze. Werset ten należy do zbioru przykazań regulujących zachowanie i wygląd ludu Izraela, i od zawsze był rozumiany jako wyraźne polecenie, odrębne od żałobnych lub bałwochwalczych obrzędów wspomnianych w innych fragmentach.
NAUCZANIE JEZUSA — SŁOWEM I PRZYKŁADEM
Prawdziwy naśladowca Chrystusa bierze Jego życie za wzór we wszystkim. Jezus jasno powiedział, że jeśli Go kochamy, będziemy posłuszni Ojcu i Synowi.
To wymaganie nie dotyczy słabych, lecz tych, którzy mają oczy skierowane na Królestwo Boże i są gotowi zrobić wszystko, co konieczne, aby uzyskać życie wieczne — nawet jeśli napotkają sprzeciw ze strony przyjaciół, kościoła czy rodziny.
PRZYKAZANIA IGNOROWANE PRZEZ WIĘKSZOŚĆ CHRZEŚCIJAŃSTWA
Przykazania dotyczące włosów i brody, tzitzit, obrzezania, szabatu i zakazanych pokarmów są ignorowane przez praktycznie całe chrześcijaństwo. Ci, którzy odmawiają pójścia za tłumem, z pewnością doświadczą prześladowania — tak jak zapowiedział Jezus.
Posłuszeństwo Bogu wymaga odwagi, ale nagrodą jest wieczność.
