„Stwórz we mnie, o Boże, czyste serce i odnów we mnie prawego ducha” (Psalm 51:10)
Kto pragnie naprawdę chodzić z Bogiem, nie zadowala się zbawieniem z przeszłości ani przyszłą obietnicą — pragnie być zbawiony dziś, a także jutro. A od czego zbawiony? Od tego, co wciąż mieszka w nas i sprzeciwia się woli Pana. Tak, nawet najszczersze serce nosi w swojej naturze skłonności sprzeczne ze Słowem Bożym. Dlatego dusza, która kocha Ojca, woła o nieustanne zbawienie — codzienne uwolnienie od mocy i obecności grzechu.
To właśnie w tym wołaniu posłuszeństwo świętym przykazaniom Pana staje się nie tylko konieczne, ale wręcz niezbędne. Łaska Ojca objawia się, gdy wybieramy, chwila po chwili, kroczyć w wierności Jego Słowu. Nie wystarczy wiedzieć, co jest słuszne — trzeba to praktykować, opierać się, odrzucać grzech, który uparcie nam towarzyszy. To codzienne oddanie kształtuje serce i wzmacnia je, by żyć według woli Najwyższego.
Ojciec błogosławi i posyła posłusznych do Syna po przebaczenie i zbawienie. I to właśnie w tym procesie nieustannego oczyszczania doświadczamy prawdziwego życia z Bogiem. Wołaj dziś o to codzienne zbawienie — i krocz, z pokorą i wytrwałością, drogami Pana. -Zaadaptowano z J.C. Philpota. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.
Pomódl się ze mną: Panie Boże, uznaję, że nawet poznawszy Ciebie, wciąż potrzebuję być zbawiany każdego dnia. Są we mnie pragnienia, myśli i postawy, które Ci się nie podobają, i wiem, że nie mogę ich pokonać bez Twojej pomocy.
Pomóż mi nienawidzić grzechu, uciekać od zła i wybierać Twoją drogę w każdym szczególe mojego dnia. Daj mi siłę do posłuszeństwa, nawet gdy serce się zachwieje, i oczyść mnie swoją stałą obecnością.
O mój ukochany Boże, dziękuję Ci, że nie tylko zbawiłeś mnie w przeszłości, ale nadal mnie zbawiasz. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest jak źródło, które obmywa i odnawia moje wnętrze. Twoje przykazania są latarniami, które oddalają ciemność grzechu. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.
