„Powstań, zajaśniej, bo przyszło twoje światło, a chwała Pana rozbłysła nad tobą” (Izajasza 60:1).
Istnieje różnica między ożywieniem w Chrystusie a powstaniem z Nim. Ożywienie to początek, to moment, gdy serce się budzi, odczuwa ciężar grzechu i zaczyna bać się Boga. Ale powstanie to coś więcej: to wyjście z ciemności, opuszczenie grobu winy i kroczenie w chwalebnym świetle obecności Pana. To doświadczanie mocy zmartwychwstania Chrystusa, nie tylko jako odległej obietnicy, ale jako żywej siły, która przemienia i wyzwala już teraz.
To przejście z życia duchowego do życia zwycięskiego następuje tylko wtedy, gdy wybieramy chodzenie w wspaniałych przykazaniach Najwyższego. Posłuszeństwo prowadzi nas od przekonania do komunii, od świadomości winy do wolności w Bożej obecności. Gdy pozwalamy Duchowi Świętemu nas podnieść, dusza wznosi się ponad strach i znajduje radość, zaufanie oraz pokój w Jezusie.
Dlatego nie zadowalaj się jedynie przebudzeniem; pozwól, aby Pan całkowicie cię podniósł. Ojciec pragnie widzieć cię żyjącego w pełnym świetle życia w Chrystusie, wolnego od kajdan przeszłości i wzmocnionego posłuszeństwem, które prowadzi do wieczności. Na podstawie J.C. Philpota. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.
Pomódl się ze mną: Umiłowany Ojcze, chwalę Cię, ponieważ budzisz moją duszę do życia i wzywasz mnie do pełnej komunii z Tobą. Wyprowadź mnie z wszelkiej ciemności i spraw, abym kroczył w Twoim świetle.
Panie, pomóż mi żyć według Twoich wspaniałych przykazań, aby nie tylko się przebudzić, ale także powstać w mocy i wolności w obecności Twojego Syna.
O, drogi Boże, dziękuję Ci, że podnosisz mnie z grobu winy do życia w Chrystusie. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest drabiną, która prowadzi mnie ze śmierci do życia. Twoje przykazania są promieniami światła, które ogrzewają i odnawiają mojego ducha. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.
