„Kto wstąpi na górę Pana? Kto stanie na Jego świętym miejscu? Ten, kto ma czyste ręce i niewinne serce” (Psalm 24:3-4).
Wielu z nas pozostaje na równinach z obawy przed wspinaczką na Boże góry. Zadowalamy się nizinami, ponieważ droga wydaje się trudna, stroma i wymagająca. Jednak to właśnie w trudzie wspinaczki odkrywamy nowe perspektywy, czystsze powietrze i intensywną obecność Pana. Wzgórza, które na pierwszy rzut oka wydają się przerażające, kryją błogosławieństwa i objawienia, których nigdy nie doświadczymy, pozostając w dolinie.
Właśnie tutaj pojawiają się wspaniałe przykazania Najwyższego. Nie tylko nas prowadzą, ale także wzmacniają, by iść naprzód. Gdy wybieramy posłuszeństwo, nabieramy odwagi, by opuścić strefę komfortu i wspinać się na wyżyny Boże. Każdy wierny krok odkrywa przed nami nowe poziomy bliskości, mądrości i duchowej dojrzałości, których nie znajdziemy na równinie.
Dlatego nie lękaj się gór Pana. Porzuć samozadowolenie i podążaj ku wyżynom, gdzie Ojciec pragnie cię prowadzić. Ten, kto kroczy po tych wysokościach w posłuszeństwie, odnajduje pełnię życia i jest przygotowany, by być prowadzonym do Syna, gdzie jest wieczne przebaczenie i zbawienie. Na podstawie J. R. Millera. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.
Pomódl się ze mną: Ukochany Ojcze, chwalę Cię za wzgórza i doliny mojego życia. Wiem, że każda część tej drogi jest pod Twoją kontrolą.
Panie, naucz mnie stawiać czoła każdemu wyzwaniu, będąc posłusznym Twoim wspaniałym przykazaniom, ufając, że nawet trudności przynoszą błogosławieństwa przygotowane przez Ciebie.
O, drogi Boże, dziękuję Ci, że zamieniasz moje wzgórza w miejsca deszczu, a doliny w żyzne pola. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo to pewna ścieżka na górach. Twoje przykazania są deszczem, który użyźnia moje serce. Modlę się w drogocennym imieniu Jezusa, amen.
