„Następnie wyprowadził Abrama na zewnątrz i powiedział: ‘Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli potrafisz’” (Księga Rodzaju 15:5).
Podobnie jak Abraham, często jesteśmy zamknięci w naszych „namiotach” — naszych mentalnych ograniczeniach, lękach i niepokojach. Ale Pan wzywa nas, byśmy wyszli na zewnątrz, podnieśli oczy ku niebu i spojrzeli dalej. Zaprasza nas, byśmy zamienili ciasne przestrzenie na szeroką perspektywę, byśmy żyli z mocno osadzonymi stopami w Jego woli i otwartym sercem na to, co On zaplanował. Gdy patrzymy w górę, dostrzegamy, że Boże myśli są o wiele wyższe niż nasze, a Jego drogi zawsze większe, niż sobie wyobrażamy.
Aby doświadczyć tego szerszego życia, trzeba kroczyć według majestatycznego Prawa Najwyższego. Ono uwalnia nas z wewnętrznych więzień, przełamuje granice, które sobie narzuciliśmy, i uczy nas ufać prowadzeniu Ojca. Każdy krok posłuszeństwa jest zaproszeniem, by patrzeć na świat i życie z Bożej perspektywy, zamieniając krótkowzroczność człowieka na wieczną wizję Stwórcy.
Dlatego wyjdź z „namiotu” ograniczeń i wejdź w „niebo” Bożych obietnic. On pragnie, abyś żył z otwartymi horyzontami, prowadzony przez Jego wspaniałe przykazania, przygotowywany do odziedziczenia życia wiecznego w Jezusie. Na podstawie tekstu Johna Jowetta. Do jutra, jeśli Pan pozwoli.
Pomódl się ze mną: Ukochany Ojcze, staję przed Tobą, prosząc, byś wyprowadził mnie z ciasnych przestrzeni i pozwolił mi zobaczyć niebo Twoich obietnic. Otwórz moje oczy, abym zobaczył Twoje większe plany.
Panie, prowadź mnie, abym kroczył w posłuszeństwie Twojemu majestatycznemu Prawu, zamieniając małe myśli na szeroką wizję Twojego celu. Niech każdego dnia żyję, ufając Twojej opiece.
O, drogi Boże, dziękuję Ci, że wywołujesz mnie z moich ograniczeń. Twój umiłowany Syn jest moim wiecznym Księciem i Zbawicielem. Twoje potężne Prawo jest nieskończonym horyzontem dla mojej duszy. Twoje przykazania są gwiazdami, które prowadzą mnie na drodze. Modlę się w cennym imieniu Jezusa, amen.
